سه شنبه 19 مهر 1390 به سمت کرمانشاه در حرکت بودیم

تا خودمان را برای سفر امام خامنه ای به آنجا برسانیم.

بگذریم از اینکه انگار راه طولانی تر شده بود و خیال تمام شدن نداشت.

بالاخره به میدان امام کرمانشاه رسیدیم و در بدو ورود مسیر فرودگاه تا

محل سخنرانی آقا را بازدید کردیم.

چهره شهر کاملا عوض شده بود و کرمانشاه حال وهوای سالهای نه چندان دور را

به خود گرفته بود ، شهدا هم به مسیر استقبال آمده بودند.

تمثال مبارک آقا جلوه دیگری به شهر داده بود

چشم بگشا که جلوه دلدار     به تجلی است از در و دیوار

همین شب اول خبری شنیدم که سخت متاثرم کرد .

پرواز های حجاج کرمانشاهی انجام شده بود و این یعنی آنها برای استقبال

از آقا در شهرشان نیستند!!!

با تمام اشتیاق و علاقه ای که به حج و سرزمین مادریمان داشته و دارم

این بار اصلا دلم نمی خواست که جزء حاجی ها باشم و برایشان خیلی افسوس خوردم

واین شعر رابا خودم زمزمه کردم :